Lyrisch chroniqueur in woord en beeld
MAANBEKERING de maan de maan die grote fotostudio van waan waarop wij zilverwit beslaan hebben wij er wel gestaan? wat te geloven geloof je nog aan maanheuvels die er rijzen en dalen en rijzen en dalen in een aangename cyclus van herhalen aan navels & aan tepelhoven aan kranten die een bron beloven en ons … Read more
ROERDOMP Er bevinden zich werelden binnen de wereld waarin wij leven, plekken door de wereld omgeven die er los van lijken te staan – van buiten komen er geluiden in aan die er nooit bij zullen horen: van varende bolides in de verte de brullende motoren, of een helikopter langs het zwerk die controleert … Read more
NABESTAAN Het valt nogal niet mee aan gene zijde. Vooral in het begin, nog nieuw als vage vorm van entiteit, besteed je haast de meeste tijd aan redderen op aarde. Je leeft nog voort in allerlei gedachten, er zijn er zelfs die op je wachten, of menen je nog af en toe te zien in … Read more
DRENKELINGEN We keken uit op de vlakte. Vanuit het westen rolde de wind de uitgestrekte polder over tot waar wij zaten. De populieren ruisten, alsof, zelfs vandaag, de zee nog klonk en ieder van ons was in z’n eigen gedachten verzonken. Losse woorden lagen als op een strand te wachten om opgenomen te worden in … Read more
DE LAATSTE SACRAMENTEN Verdronken in de diepste wateren van ellende Die op naargeestige wijze Langs de muren van zijn grijze kamer sijpelen Wordt een lijkbleke eenzame ongeneeslijke Stervende Een wonderlijke en levendige schittering Gewaar De gelukzalige vonken van lang geliefde ogen In de schemer van het avondlicht Tegen de vochtige muur Door de wind aangedragen … Read more
DE KONING SPREEKT – toespraak van 11/9/’97 tot Bart FM Droog en Rob Scholte ‘dat het verbond met bomaanslagen is verbroken of begonnen doet er nu niet langer toe, ik ben de ongekroonde koning, ik de eigene, ik de enige ik loop niet langer zelf, ik laat mij op handen dragen van party naar afterparty, … Read more
PALUDARIUM Voldaan gevangen in een transparant bestaan van groene dagen en van donkergroene nachten, ligt dit meertje in zichzelf verzonken. Aan de bodem hangen lange waterplanten zacht te wuiven naar het wonderschoon verlicht plafond. Wat zou daar zijn? In trage, steeds herhaalde uren vormt zich er langzaam een kristallen dak van zon, waarin elk beetje … Read more
de stad bruist van eenlingen solo-passanten in hun solo-cocon ze verlangen naar elkaar als bron voor een gezamenlijk bestaan, ze werken er aan, laten hun deuren wijd openstaan maar blijven alleen in zichzelf gebeuren (Uit: NIKOLA – a Techno Opera in 4D Sound, 2012) Nog steeds opgesloten in het thuisbestaan, met een minieme verlichting van … Read more
DE VUURTORENWACHTER HOUDT TEVEEL VAN VOGELS De vogels vliegen met z’n duizenden naar het licht met z’n duizenden vallen ze met z’n duizenden botsen ze met z’n duizenden verblind met z’n duizenden knock-out met z’n duizenden sterven ze De vuurtorenwachter kan zulke dingen niet verdragen hij houdt teveel van vogels dus hij zegt Nou ja … Read more