Flessenpost XXIII – Sirenes

SIRENES

er waarden sirenes rond toen wij samenkwamen
ik zag je binnenkomen in mijn bovenkamer
glas brak aan stukken een alarm ging af
ik keek in je ogen probeerde je lippen
politie vloog in helse vaart voorbij
toen ik bij je borsten was beland
o verre heuvels van een andere wereld
kwam de ambulance langs
en daarna, ai padre!, daarna moest zelfs
de brandweer eraan te pas komen
uitschuifbare ladderconstructies en
mannen met slangen: een drukte
van belang dus toen wij gaande waren

nadat dat allemaal was gedaan
de deurbel had lang en indringend geklonken
de telefoon ging over, gebons op ramen
lagen we aangenaam gelegen te luisteren
naar het gehuil van de burgerbescherming
die zich bij zoveel leven
natuurlijk niet onbetuigd kon laten

en aankondigde dat alles weliswaar
goed was nu, maar dat dit niets
hoefde te betekenen voor later
en of we dat maar wisten

Uit: Zoekmachines (Prometheus, 2002)

Er is natuurlijk altijd dreiging geweest. Nog maar net bekomen van de Spaanse Griep (zij die het overleefden stierven o.a. aan ouderdom) en de Tweede Wereldoorlog, kwam de razendsnelle opeenvolging van: de bom, Rusland, zure regen, het ozongat, 1g, 2g, 3g, 4g, Noord Korea, 5g en daartussenin Trump nog ergens. Over een aantal jaar schrijft dan iemand: nog maar net bekomen van Covid-19 (zij die het overleefden etc…

Kleine dreigingen

Los van deze Giant Constructions onder de dreigingen, zijn er nog de kleinschalige: de gammele keukentrapjes en gladde badkamervloeren in onze huiselijke omgeving, of een schorpioen in je schoeisel verder weg in de wereld. Het mag een wonder heten dat de levensverwachting zoveel jaren achtereen is gestegen, met al die ongelukken die overal in kleine hoekjes liggen te wachten.

En tussen die dreigingen door leven wij, het liefst met een houding alsof er niets aan de hand is, even alles vergetend in ons eigen stukje heden, dat veilig is zolang je ‘het nu’ maar klein genoeg maakt om niet ten prooi te laten vallen aan een onbestemd en potentieel dreigend ‘later’. Of, om met een dialoog tussen Charlie Brown en Snoopy te eindigen:

“Some day, we will all die, Snoopy!”

“True, but on all the other days, we will not.”

Ruben van Gogh

Interesse? Neem vrijblijvend contact met me op.

Expositie: #smartphoneart @deutrechter

In 2023 hangt mijn kunst het hele jaar in Stadsbrasserie de Utrechter, Vredenburg 40, recht tegenover TivoliVredenburg. Lees er hier meer over.

Smartphoneart expositie in de Utrechter